Grimshade Review

Ontwikkelaar TaleRock, een jonge Russische ontwikkelaar van PC Games, brengt met Grimshade een JRPG die gebaseerd is op de jaren 90. De uitgevers hebben zich helemaal uitgeleefd met hun eerste project en er een persoonlijke toets aan gegeven. Of die creativiteit geslaagd is, kom je te weten in deze review.

Als gamer kom je in een fantasy universum terecht met de naam Ree’fah. Volgens het verhaal wordt de stad Brann geteisterd door monsters die de arme inwoners aanvallen. De koning is spoorloos verdwenen en een groep Champions is de laatste hoop om het tegen de vijand op te nemen. Deze vijanden worden Umbrages genoemd en kunnen enkel overwonnen worden door zgn. Dark Energy.

In totaal zijn er zeven personages en zij vormen samen de Champions. De hoofdfiguur is Allister, een moedige jongeman. Hij wordt bijgestaan door o.a. Ruby, the Princess of the Thieves, Kiba, een onbezonnen kind met een overschot aan energie en vechtlust, en Charlie, een das die in het dagelijks leven een café uitbaatte en tijdens gevechten vooral uitblinkt op lange afstand. Tijdens het spelen kan je nog meerdere personages vrijspelen. Bovendien veranderen ze ook zelf van persoonlijkheid naarmate het plot zich ontvouwt. Zo start Allister als een serieuze krijger waar je als gamer veel respect voor hebt, maar naar het einde toe is hij het doelwit van moppen en voel je eerder medelijden met zijn personage. Dit zet een domper op je nieuwsgierigheid als gamer om het verhaal verder te ontrafelen en bijgevolg mag de ontwikkelaar hier wel wat extra aandacht aan besteden.

TaleRock heeft ook weinig moeite gedaan wat betreft de uitwerking van de dialogen tussen de verschillende teamleden. Bijgevolg lijken alle gesprekken repetitief en de personages hebben weinig diepgang. Je krijgt als gamer het gevoel dat er uren gebabbeld wordt zonder dat dit ergens toe leidt.

Qua gameplay bezit Grimshade wel enkele unieke features. Er zijn bv. geen XP en de personages kunnen geen level-up uitvoeren. Tijdens gevechten wordt het puzzelelement daardoor veel belangrijker dan de aanvalsstrategie. Om de afloop van een gevecht te bepalen ben je afhankelijk van de keuze van je team en de attributen die ze meedragen. Een voordeel hiervan is dat bij de introductie van een nieuw personage, een nieuwe start wordt gemaakt afhankelijk van waar jij je op dat moment bevindt. Een tweede positief punt is dat alle personages zich onafhankelijk van elkaar kunnen ontwikkelen. Komt er dus een nieuw gezicht bij in het team, dan gaat de voortgang van andere groepsleden niet beïnvloed worden door de onervaren nieuwkomer.

De vechtscènes verlopen volgens een vast patroon. Zowel jij als je vijanden bevinden zich in een 4×3 rooster, waarin je de strijd met elkaar aangaat. Aan het begin kies je met welke personages je het gevecht gaat leveren. Vooral in het begin van de game is het belangrijk om enkele sterke strijders in je groep te hebben; deze kunnen nl. de aanvallen van monsters op overige teamleden blokkeren. Aangezien zwakke(re) teamleden zich niet goed kunnen verdedigen, en je gezondheid niet hersteld tijdens gevechten, is het dus belangrijk dat ze worden beschermd. Tijdens het spelen waren er vaak momenten waarbij ik vloekte wanneer er weer een personage met één slag werd uitgeschakeld. Houd hier dus alvast rekening mee.

Verder zijn er ook meerdere bugs die je het spelplezier als gamer ontnemen. Je kan ze allemaal samenvatten onder éénzelfde kerngedachte: het is een oneerlijke strijd. Zo kunnen je vijanden bv. vrij bewegen over het speloppervlak, terwijl jij in één beurt maar één stap in het rooster kunt zetten. Daarnaast kunnen je vijanden je aanvallen met gif dat ze naar hartenlust over je uit spuwen. De enige verdediging is een medicijn dat je enkel op het moment zelf kunt bereiden. Voor je het weet zie je al je hoop op een overwinning in rook opgaan, wanneer één van de monsters ervoor kiest om de inhoud van zijn maag over jou uit te storten. Die onmacht voelt erg onrechtvaardig.

Tot nu toe is Grimshade dus niet echt een aanrader gebleken. Gelukkig zijn er ook enkele positieve aspecten te vermelden. Zo heeft de Russische ontwikkelaar veel tijd gestoken in de grafische stijl. Alle personages en omgevingen zijn met de hand getekend. De verschillende achtergronden hebben hierdoor een specifieke stijl en zijn erg realistisch, bv. het licht dat binnenvalt door het raam creëert een eigen schaduw. De attributen en personages zijn ook rijk aan details en hun bewegingen zijn erg vloeiend.

Wat betreft de audio is de game ook niet optimaal. De soundtracks zijn wel professioneel gemaakt, maar vooral tijdens gevechten kan je deze ook zien als bron van frustratie. Aangezien je 90% van de tijd aan het vechten bent, komen deze achtergronddeunen al snel als herkenbaar over en ben je ze na enkele uren spelen meer dan beu. Dit is dus ook een punt waar de ontwikkelaar verbetering in kan en mag aanbrengen.

Verdict

Voor een eerste game is Grimshade verdienstelijk te noemen, maar er is nog veel verbetering mogelijk. De personages zijn mooi getekend, maar missen diepgang. Het verhaal blijft hierdoor ook op de achtergrond en door de talrijke bugs in gevechten ervaar je weinig spelplezier. De algemene fantasy stijl die typisch is voor de jaren 90 is mooi uitgevoerd. Qua muziek is er echter ook veel verbetering mogelijk. Bijgevolg kan je deze game beter even over het hoofd zien bij de aanschaf van een nieuwe RPG.