Jump Force Review

We hebben al vaker crossover fighting games gehad, maar Bandai Namco vindt dat er plaats is voor nog een telg in het genre. Jump Force is de nieuwste game om een stel manga-personages in de ring te gooien. Leuk van ver of ver van leuk? Wij gingen het voor jullie na!

Jump Force is gedeeltelijk gemaakt ter viering van de vijftigste verjaardag van het Japanse tijdschrift Weekly Shonen Jump. Daarom is deze game voornamelijk gericht naar mangafans en brengt het 42 speelbare personages tot de fans. Zo zien we personages uit Black Clover, Bleach, Boruto: Naruto Next Generation, City Hunter, Dragon Ball, Dragon Quest: The Adventures of Dai, Fist of the North Star, Hunter X Hunter, JoJo’s Bizarre Adventure, My Hero Academia, Naruto, One Piece, Rurouni Kenshin, Saint Seiya, Yu-Gi-Oh! en Yu Yu Hakusho. Ook zien we Yagami Light en Ryuk uit Death Note terug, maar dit zijn geen speelbare personages.

Het verhaal in Jump Force is ook weer zoals we wel kennen vanuit soortgelijke games: onze wereld die wordt overrompeld door de mangawereld. Frieza valt New York binnen en los hier zijn superkrachten totale vernieling plegen. Uiteindelijk kunnen de helden Goku, Naruto en Luffy hem verjagen, maar niet zonder burgerslachtoffers te hebben getroffen. Trunks is in staat om een burgerlijk slachtoffer nieuw lezen in te blazen door iets dat een Umbras Cube wordt genoemd. Deze persoon blijkt nu echter in iemand te zijn veranderd die in staat is allemaal anime superkrachten te ontketenen. Deze onschuldige persoon die nu manga-superheld is, is het personage dat de speler in de loop van de verhaalcampagne bepaalt.

Fanservice staat echt centraal in Jump Force en een hardcore fan zijn van de Weekly Shonen Jump is praktisch een vereiste om te kunnen genieten van de game. Bandai Namco doet geen woordje uitleg over de verschillende personages, ze gaan er gewoon van uit dat je ze kent. Als je jezelf in de schoenen van jouw personage plaatst, is dat eigenlijk vreemd, want hij kent ook niemand van al die personages, maar toch lijkt hij er heel casual mee om te gaan. Het lijkt wel alsof de Umbras Cube dit allemaal in het hoofd van je personage heeft gestopt. Dit is heel jammer voor nieuwe spelers die niet gekend zijn met de verschillende manga universums, waardoor deze spelers al snel hun interesse kunnen verliezen.

Zoals je verwacht van een fighting game heeft Jump Force de basis best onder de knie. De speler heeft een beetje vrijheid in het aanpassen van zijn character in de vorm van stem, huidskleur en vechtstijl naar een paar andere personaliseringsitems. Door campagnemissies uit te voeren kun je in-game valuta verdienen om cosmetische items te kopen om je personage verder te pimpen. Ook kun je extra valuta verdienen door deel te nemen aan specifieke uitdagingen die te vinden zijn in de gratis missies en extra missies. Er is ook een competitieve multiplayer ingebakken die bestaat uit gerangschikte en niet-gerangschikte online wedstrijden, evenals een offline lokaal concurrerend spel.

Gevechten worden gevochten in teams van drie. Kijkend naar de personages die over het scherm heen en weer rennen en verwoestende special attacks op elkaar loslaten is een waar genot, zeker voor de fans van Shonen Jump. Het vechtsysteem probeert diepgang toe te voegen door het toevoegen van dodges, blocks en counterattacks om actieve defensieve tactieken tot een belangrijk onderdeel van je vechtstrategie te maken, maar Jump Force is een pure button mashing game waardoor je zelden die overige functies zult gebruiken.

Tussen gevechten door gebruikt de verhaalmodus van Jump Force het hoofdkwartier als een spellobby, waar iedereen lijkt te beseffen dat is slechts een videogamewereld is waar een aantal personages samenkomen om in de echte wereld wat te chillen. Allemaal heel leuk enzo, maar het is gewoon pure saaiheid in deze lobby. Bandai Namco heeft geen enkele moeite genomen om hier iets anders mee te nemen, zelfs geen speciale interacties met personages zijn hier mogelijk. De verhaalschrijvers zouden hier juist de ideale kans hebben om zinvolle en aangrijpende interacties te kunnen creëren, maar helaas is alles steeds gericht op het volgende gevecht in het plot. Hierdoor mist het verhaal diepgang en inhoud, wat zelfs voor Shonen Jump fans een redelijke domper op het plezier is. Je zou kunnen discussiëren dat het een fighting game is en daarom geen sterk verhaal nodig heeft, maar games als de Soulcaliber-serie laten zien dat het beide kan.

Visueel is Jump Force een nogal vreemde vogel. De karaktermodellen hebben hun iconische anime-ontwerpen en -verhoudingen behouden, maar hebben eveneens 3D-modellen gekregen om er realistischer uit te zien. Soms lijken de animaties ook niet helemaal goed uit te pakken, waardoor het lijkt alsof bepaalde personages door een poppenspeler worden bestuurd dan uit eigen beweging. Dit verschijnt echter meer in tussenfilmpjes, tijdens gevechten treedt dit probleem gelukkig niet op. Wel zien de omgevingen er gelikt uit. Bandai Namco brengt een goede weergave hoe het zou zijn als de mangawereld met de echte wereld zou samenkomen. Zo heb je toch steeds iets om naar uit te kijken als je het zoveelste loading screen getrotseerd hebt.

Verdict

Hoewel Jump Force een vermakelijke game is, gaat zijn powerlevel niet boven de 9000, het komt zelfs nog niet in de buurt. Dat is jammer, want Jump Force heeft een goede basis en het is duidelijk dat de ontwikkelaars gepassioneerd zijn door het project, maar het potentieel wordt niet tot uiting gebracht. De gameplay is leuk, maar niet baanbrekend te noemen. Als er een Jump Force 2 zou komen, verwachten we meer diepgang in de gameplay, maar vooral een enorme verbetering van het verhaal.