Er zijn zo van die games die wanneer je hun naam laat vallen, iedereen opkijkt met een blik van “over wat is hij nu weer bezig?”. Hieronder halen we elke twee weken een andere game van onder het stof en frissen we velen het geheugen op, waardoor je misschien een leuke kinderherinnering herleeft en wie weet, misschien ga je weer aan de slag met de klassieker. Deze week: Oddworld: Abe’s Oddysee.
Hello, my name is Abe
Oddworld: Abe’s Oddysee is een vreemde game… Zo simpel is het, maar wel een gigantisch leuke eens je het gewoon bent. Abe is een Mudokon slaaf in RuptureFarms, een groot intergalactisch vleesverwerkend bedrijf. Op een gegeven moment wanneer Abe aan het schoonmaken is overhoort hij een meeting tussen de grote bazen van RuptureFarms. Er is een tekort aan de diersoorten (lees: aliens) die ze in hun saucijzen draaien, aangezien ze allemaal uitsterven door de jacht op hun vlees. Er is echter een alternatief en dat is Abe, ze willen de Mudokons slachten om er burgers van te maken en dan spreken we niet over het soort burger die elke slaaf droomt te worden. Abe besluit te vluchten en zoveel mogelijk van zijn slavenbroeders mee te nemen.
Mmm… Mudokon pops
Deze game was één van de eerste games die ik speelde op mijn PlayStation One. In het begin vond ik het spel een beetje eng, maar daar raak je al snel over wanneer het grappige karakter van Abe overneemt. Die alien laat scheten, stel je voor! Dat zorgde ervoor dat ik dat spel als 8 jarige stante pede een 10/10 gaf en moest ik nu eerlijk zijn, als 22’er ook. De graphics waren in die tijd ongezien voor zo’n dom spel. Oddworld: Abe’s Oddysee is een twee dimentionale platformer, waardoor je in je bewegingen beperkt bent, maar door de innovatieve en meeslepende gameplay raak je het niet beu. Het doel van het spel is om te ontsnappen uit RaptureFarms en zoveel mogelijk van zijn soortgenoten door portals te laten ontsnappen door de GameSpeak knop ingedrukt te houden. Door uit verschillende mogelijkheden te kiezen kan Abe hen bevelen om hem te volgen, te blijven zitten, en mechanismen te activeren, evenals hen te belonen of uit te kafferen. Soms zal Abe verschillende procedures moeten doorlopen om een bepaalde Mudokon te overtuigen, zoals het reageren op fluitjes.
Abe kan niet aanvallen, maar kan door middel van telepathy de Sligs, dit zijn de voetsoldaten van Oddworld, overnemen om zo oftewel de Sligs op te blazen of hen te besturen om anderen uit de weg te ruimen. Dit kan hij wel enkel vanuit een veilige plaats, omdat Abe een zwak karakter is en niet veel nodig heeft om te sterven. Zo zijn bijvoorbeeld hoogtes, obstakels, Sligs en andere vijanden allen dodelijk en kan hij deze best tactisch aanpakken. Lichtbollen in bepaalde gebieden voorkomen op de kop toe Abe’s telepathie door hem te zappen wanneer hij zijn gave wil gebruiken. Alles in deze Odd world (pun intended) is dus min of meer vijandelijk.
Vleselijk fantastisch!
De Mudokons zijn gevoelig aan permadeath dus als je ze allemaal, dit zijn er 99, wil redden ga je je best moeten doen en af en toe de drang moeten weerstaan om niet eens te proberen om er ééntje op te offeren. De game hield mijn aandacht er de hele tijd bij en dat was toen ik 8 was een hele opgave. Het verhaal zit uitstekend in elkaar en de humor blijft je doen glimlachen, er zijn dan ook vijf games van Oddworld gemaakt. Onlangs is er een remake van gemaakt die te koop is voor de PS3, PS4, PS Vita, Xbox One en Wii U. Ik heb de game onlangs nog eens opgestart en stond verbijsterd over hoe vlot ik er weer mee aan de slag kon. Dit spel is zeker een kijkje waard.
Bron: Tom Leyers
